گفت و گو با خودم با ابرسیاه

 

 کاش حداقل بدونم چی میخوام بنویسم، چی میخوام، چی باید بگم، به کی قراره بگم، چرا باید بگم

یا حداقل تکلیفم باخودم مشخص بود ، هاء؟! دلم گرفته رفیق ، هوای گریه ام باخودم ،  چقدر نیاز به یه مادربزرگ دارم که براش حرف بزنم  ، حتی از مامانمم براش بگم ، امشب  مامزی رو بغلش کردم که صدای قلبشو گوش بدم ، مثل گنجشک تند تند قلبش میزد ، بمیرم براش ، خیلی شرایط سختی داره ، خیلی زحمت میکشه ، خیلی اذیت داره میشه ، میشه ازم نگیریش خدا، نه الان نه تا وقتی که هستم ، جالبه وقتی دارم فکر میکنم باخودم میگم خب هرکی میگه عزیزِ منو نگه دار خدا، اگه نگه نداره و ببره پیش خودش میگیم خدا ظلم کرده؟! نمیدونم چرا دراین زمینه هم جواب خودمو میدم و واهمه ای ندارم چون حق بودنش باپوست و استخونم حس شده درک شده ازدست داده که راجبشم میتونه حرف بزنه.

بعدش افکارمو کنار میزنم میگم ولش کن، لطفا خدا بمونه برام

وقتی میخواد بخوابه بهش میگم دلم برات تنگ میشه ، مسخرم میکنه .

خستم ، خستم ازین همه فکر شلوغ و درهم ، کاش کلاسا اصلا شروع نشه و ریتم خواب طولانی مدت من ادامه پیدا کنه ، واسه فرار از همچی ، اصلا خواب برای آدمای پوچه . 

 

خدا مواظب همه عزیزانمون باشه و برامون نگه داره ،  عزیزانی که ازمون گرفته و پیش خودشن ایشالا بهشون خوش بگذره و خودِخودِ بهشت باشه جاشون:) 

 

 

اصلاخودمم نفهمیدم چی گفتم ! ۳ ساعت بعدِ ساعت ِ ۱۲ است خدانگهدار ، بعضی از ادامه مطلب ها خیلی بی ربطِ واسه همون دراون قسمت مینویسمشون:) 

 

شب بخیر _ لاله 

ادامه مطلب